Als ik thuis dit verhaal vertel knapt er niet alleen bij mij iets. Mijn ouders geven het ook op. Het vooruitzicht om nog veel langer een zoon thuis te hebben zitten, terwijl ze eigenlijk lekker van hun pensioen horen te genieten is te veel. Met een vriendelijk maar dringende ondertoon krijg ik het verzoek om voor 1 januari 2012 een andere woonplek te vinden.
Ik maak een berekening en komt tot de conclusie dat onder de huidige omstandigheden (waardeloos koophuis, extreme reistijden en afstanden, een website en wat zwemmen) ik ruim €160 in de maand kan aflossen.
Die €160 euro is dan goed voor de aankomende 18 jaar, gesteld dat ik bij mijn ouders woon. En die optie is net afgesneden. Zelfs als zouden ze het willen of toestaan dan nog wil ik het niet meer. Ik ben inmiddels een dikke 3 jaar bezig met een zaak die ik niet gewild heb en waar ik ook niet verantwoordelijk voor ben. Alleen omdat X. zijn zaken niet op orde had, en mij als mooi piepeltje zag heb ik een pak werk voor mijn kiezen gekregen waar de honden geen brood van lusten.
Uitgerekend op het moment dat we vooruit kunnen gaan komt Liander in actie, je zou ze er bijna van verdenken dat ze het er om doen.
De afgelopen jaren ben ik begripvol en strijdbaar geweest, heb fouten en frustraties geslikt en me niet alleen voor mijn eigen zaak ingezet maar ook voor die van Liander/Nuon. Zo’n club die jou precies kan vertellen met welke lamp je 2 cent bespaard, maar geen argwaan krijgt als een huis in een maand tijd ineens net zoveel stroom verbruikt als normaal in 2 jaar.
Misdaad loont met het OM en Politie als je tegenstander
Dit is het moment waarop ik opgeef. Ik kan en wil niet meer vechten. Na 3 jaar shitzooi, en 2 jaar op een kamer op een matras liggen is dit het resultaat. De enige uitkomst die ik nog heb is de schuldsanering.
Ik maak een afspraak bij de gemeente en doe twee hulpvragen.
- huisvesting (of hulp vinden bij een andere kamer)
- schuldsanering. De WSNP bied onder bepaalde mogelijkheden de kans om in 3 jaar met een schone lei te beginnen.
Ik overleg met mijn advocaat dat alles nu ineens op losse schroeven komt te staan en licht van deze ontwikkelingen mijn werkgever in.
In het kort is de situatie als volgt:
- Een schade claim van ruim € 35.000
- Per 1/1/2012 heb ik geen huisvesting meer.
- Een op dit moment nog onbekende schuld agv de waarde vermindering aan de woning die ik ook moet ondervangen, daarbij komen nog de kosten die samenhangen met het opknappen en opruimen van de woning.
Afhankelijk van een aantal scenario elementen zoals:
- Maandelijks een bedrag aan liander betalen (wat zoals hierboven blijkt niet groot zal zijn) wat aanzienlijke tijd in beslag zal nemen.
- Zou ik reeds een deel van de schuld voldoen via mijn ‘oorlogs kas’ dan ben ik niet meer instaat om de resterende procedure af te maken, of het nou om het voegen dan wel de civiele procedure gaat. Daarmee zit ik nog zeker jaren aan een schuld buiten mijn schuld om vast. Hoe je het ook wend of keert dat is onverteerbaar voor mij.
- Zou ik dan toch een deel van het spaargeld beschikbaar houden dan kan ik mijn motor (en dus mijn werk) niet onderhouden, zeker niet als de aankomende winter sneeuw en ijzel zal geven.
- Ik zie geen enkele mogelijkheid om van 165 euro in de maand een huis/kamer/matras te huren en daarnaast zoiets als verzorging, kleding en voeding te regelen.
- Je kan je voorstellen dat naast een zware full-time baan ook constant balanceren tussen je ouders niet tot overlast zijn en maar moeten afwachten wat OM en politie opleveren niet de meest effectieve factoren zijn om tot een goed en productief werknemer te worden.Mijn jn werkgever moet wederom bezuinigen en de afdeling waar ik onder val moet een FTE inleveren.
- Beslag op loon, oorlogskas of motor (want andere goederen bezit ik niet) zal op elke manier de mogelijkheid om mijn baan te houden afsnijden.
kan je dus eigenlijk niet anders concluderen dan dat misdaad in nederland, ondanks het gebrul van Fred Teeven en Ivo Opsteltenecht loont.
Dan komt als kersje op de slagroom taart het OM met een reactie :
Goedemorgen, ik ben net terug van vakantie (gisteren weer begonnen) en heb even naar de voortgang gekeken. De zaak is ingeboekt onder het parketnummer XYZ.ZYZ.ZYZ en ligt op ons parket ter aanvraag van aanvullende stukken (GBA en documentatie) daarna krijg ik hem. Dit zal -hoop ik- deze week nog gebeuren en dan zal ik bij voorrang de zaak gaan behandelen. Zodra ik hem heb behandeld, krijg je van mij een mailtje. groeten [parket secretaris]Mail OM Alkmaar
En daarop kan ik met het vooruitzicht de aankomende jaren in de WSNP te zitten omdat X. dat niet wilde, niet anders op reageren dan met een wat cynisch mailtje naar de parket secretaris :
Beste [snip naam], Dank voor je bericht hedenochtend. Helaas is dit te laat. Liander heeft via GGN mij 5 dagen de tijd gegeven om de ruim € 35,000 die ze te goed hebben te incasseren. Zoals je je kan voorstellen heb ik die bedragen niet maar is het nu ook voor mij de defintieve genadeslag. Na ruim twee jaar stoeien, vechten, begripvol zijn, frustraties onderdrukken etc etc etc, waarbij ik de klappen incaseerde die X. eigenlijk zou moeten hebben kan ik niet anders concluderen dan dat het loont om Justitie en Politie als vijand te hebben, en de tijd als vriend. Misdaad loont in ons land. Dit kwam ook bij mijn ouders rauw op het dak vallen die (volkomen bijgrijpelijk) nu hun eigen leven opeisen en mij per 1/1/2012 uit mijn opvangkamer sturen. Verdere updates hebben voor mij geen zin meer, wellicht dat mijn advocate er nog belangstelling voor heeft, maar ik vermoed dat dat na as. donderdag ook geen vervolg meer heeft. Met vriendelijke groet,Mail aan OM Alkmaar
En nu?
Ik stel mijn advocate op de hoogte van alles, en geef aan dat verder vechten voorlopig van de baan is. Mijn oorlogskas gaat acuut aan andere zaken op.
Ik schrijf mij in voor een kamer bij een makelaar en ga op zoek naar vervangende ruimte. Mijn werkgever probeert ook mee te denken maar welk scenario we ook bedenken, een echte oplossing is er niet. We kijken eens kritisch naar mijn inkomsten en uitgaven patroon en de enige luxe die er inzit zijn de kosten die samen hangen met deze website en mijn sporten. Als deze zaak afhangt van 2x in de week zwemmen is daarmee het failliet van de rechtsstaat wel duidelijk denk ik.
Als ik de eerste stappen weer gedaan heb tijd voor contact met GGN. Ik heb een medewerkster aan de lijn die mijn verhaal aanhoort en ook aangeeft dat ze zoveel van dit soort zaken aankrijgen, zonder daarbij allerlei achtergrond info te krijgen.
Ik vertel kort wat er gebeurd is, waar we staan, wat de toekomst gaat brengen en wat we nu eigenlijk willen.
Ze vraagt me het verhaal op papier te zetten en zal dan met Liander overleggen. Ik geef hierbij aan dat als ik de kans krijg om deze zaak door te zetten ik Liander als eerste schuldeiser zal behandelen. De kosten die overblijven na de verkoop van de woning zie ik dan wel op een andere manier te verhalen mijn mijn makelaar.
Nadat dit contact er is geweest volgt in eerste instantie een standaard reactie, eigenlijk een geschreven variant op datgene wat ze al eerder hadden gezegd. Onverkort wordt aan de eerdere betalingsregeling van €500 per maand vastgehouden. Een van de argumenten die ze aanhalen is dat bijvoorbeeld mijn ruim 500 euro die ik in de maand aan het woon/werkverkeer spendeer (dwz. €350 aan bezine en dik 200 aan reservering onderhoud) niet terecht is.
Ik beantwoord deze brief weer met de volharding dat die bedragen niet uit de lucht komen vallen. Voor dat bedrag rij ik op dit moment ruim 4000/4400 km/maand en weet daarmee mijn reistijd elke dag rond de 2,5 uur te houden. Ik reken ze ook voor dat mij het OV indwingen niet in het belang van de cliënt is. De kosten voor het OV zijn veel hoger dan wat er nu op de motor gebeurd en daarbij is mijn reistijd acceptabel. De trein/bus combi trekt de tijden op naar ruim 6 uur per dag, zeker in de winter als de weersomstandigheden voor NS per definitie een reden zijn om geen service te verlenen.
Er moet nog een reactie van GGN komen op mijn tegenvoorstel op dit moment.
| <<…Vorig | Vervolg… >> |
